200 milyon yıl önce gerçekleşen ve yeryüzündeki canlıların %70-75’ini öldüren kitlesel yok oluş. 18 milyon yıllık bir süreç boyunca meydana gelen küçük yok oluş dalgalarından oluşur.

permiyen yok oluşunu atlatmayı başaran türler, hızlı bir şekilde evrilip çoğalmıştı bu devirde. denizlerde, permiyen yok oluşunda tümden yok olan mercanlar tekrar oluştu. yunus tipindeki dev sürüngen ihtiyasorlar ve dev yüzgeçli pleziyozorlar balıklar ve mürekkep balıklarıyla besleniyorlardı. besin zincirinin en altında, fitoplankton denen mikroskobik bitkiler vardı.

kurbağalar, semenderler, timsahlar, kaplumbağalar ve yılanlar karaya çıkmıştı. teruzorlar kanatlanmış, havada uçuyordu. bitki çeşitliliği muazzam ölçüde artmıştı. örümcekler, akrepler, kırkayaklar iyice çoğalmıştı. hatta çekirgeler ortaya çıkmıştı.

ve ilk memeliler doğmuştu. 1 metrelik ezostrodon, yumurtluyordu ama yavrularını sütle besliyordu. ilk küçük dinozorlar da bu devirde ortaya çıkmıştı. ama memelerin sayısı, dinozorlardan çok daha fazlaydı.

uzmanlara göre, bu yok oluşun başlangıcını yeryüzündeki iki kıtadan biri olan pangea kıtasının parçalanarak atlantik okyanusunun oluşmaya başlaması tetiklemiştir. daha sonrasında gerçekleşen volkanik faaliyetler ve iklim değişikliği de katkıda bulunmuştur. bazı uzmanlar neden olarak yine bir göktaşına işaret ederler ancak bunu kanıtlayabilecek bir krater izi henüz bulunamamıştır.

bu yok oluşun en büyük önemi, akabinde dinozorların yeryüzünün dominant kara canlıları olmasıdır.