üstüme abanır beton yığınlar
kaldırım taşları yolumu keser
canavar ağızlı fabrikaların
her sabah dumanı yüzüme tüter

ürkütüyor beni bu ruhsuz şehir
değerler kaybolmuş, herşey pazarlık
burada insanlar yaşayan ölü
caddeler sokaklar toplu mezarlık

serçeler konacak bir dal bulamaz
bu şehrin üstünden uçup giderler
kristal vazoya mahkum çiçekler
bir avuç güneşe gıpta ederler

kaçmak istiyorum ben bu şehirden
gökkuşağı rengi umutlarımla
gidiyorum işte maviliklere
gözü yağmur yüklü bulutlarımla