üvey baba - kemalettin tuğcu

bir akşam, işten eve döndüğüm zamandayım jandarma yüzbaşısı rıza bey'i sedirin üzerinde oturmuş, babamla konuşurken buldum. yanında beş yaşlarında bir oğlan vardı.
dayımın elini öptüm, o da isteksiz bir halde benim başımı okşadı ve durgun durgun:
-sen çok zayıfsın, dedi.
-lamia çok boğazsız, yemek yemiyor. üstelik de çalışıyor.
dayım kaşlarını çatarak:
-babanın ilaç ve hemik parasını verecek hali yok, dedi, başına hastalık çıkarma.
ben üvey annem sabriye hanım'ın yüzüne baktım. o hiç sesini çıkarmadan başını eğdi...