-
kırklareli ve tekirdağa sınır bir istanbul ilçesi ile izmit arasında yürütmeye çalıştığım 1.5 yıllık ilişkim.
edit: herşeyin hayırlısı -
2 ay sonra 3. yılını dolduracağımdır. zor ama katlanılasıdır. -
yolları aşındırmanıza sebep olacak durumdur. seviyosanız ve seviliyosanız üstesinden gelirsiniz ama uzak mesafe ilişkilerinin süreside uzadıkça iki taraf için de yıpratıcı olur, bu sebepten bir an önce kavuşmanın yollarını aramak gerekir. -
uzak durun. -
kişiden kişiye farklı şekillerde yaşanan ilişkidir. bazı kişiler için uzak yakın fark etmez ve aşk kaybolmazken, bazı kişilerde aşk zamanla kaybolmakta ve yıpratıcı bir hale gelmektedir. -
uzun süredir içinde bulunduğum ilişki türü.
aynı lisede okuduk, ardından ben üniversite için başka şehre gittim. o benden bir sene sonra geldi (hayır tercihleri aynı şehre gelsin diye sabote etmedik). ilk defa o bir yılda tanıştım bu ilişki türüyle. şimdi bakıyorum da üniversitenin ilk yılı hevesi ve heyecanıyla çok da sancı çekmemişim özlem anlamında. ama çok hata yaptım o yıl. tamiri sürecinde ilişkiyi çok yıpratan hatalar.
bir sene sonra onun benim şehrime geleceğini öğrendiğimde yaşadığım mutluluğun bir benzerini hayatımın hiçbir anında yaşamadım. yok böyle çılgın bir mutluluk.
neyse ben hazırlığı bitirmişim o da birinci sınıfa başlamış, yaşıyoruz mutlu mesut. gel zaman git zaman onun son senesindeyken beraber yasadik bi sene. o sene de benim okulumu bir yıl uzattığım kesinleşti. vay arkadaş. benden bir sene sonra gel, bir sene önce git. tabi ya.
işte asıl uzak mesafe ilişkisini yaşayacağım zaman geldi çattı. o atandı gitti başka şehire, ben cebelleşiyorum hala. özellikle son bir yıldan sonra benim için çok çok zor bir dönemdi. ben deli gibi özlem çekiyorum(genelde özlediğimde kavgaya gürültüye sararım), o atandığı şehirde işiyle, gücüyle, yeni düzenini kurmakla ve mesleğine adapte olmakla meşgul.
ama ilk o dönem öğrendim ki insan herşeye alışıyor. fazlasıyla zor olabiliyor ama alışıyor.
şimdi ben mezun oldum ve liseyi beraber okuduğumuz şehirdeyim. o hala atandığı şehirde. hala uzak mesafe ilişkisi. ama artık o kadar zor değil. hatta şöyle ki bizim için ilişki dediğin şey bu.
kişisel tavsiyem, korkmayın arkadaşlar bu tür ilişkiden. zaten korktuğunuz başınıza geldiyse olmaması gerekiyormuş o kişiyle en başından. uzaktan da sevilir. sonra bir gün mutlaka birleşilir. -
denemeyin olmuyor.iki taraf da birbirine zarar veriyor bir sure sonra. -
uzaklı yakınlı toplamda 3 yıl 10000 km mesafede sürdürmeyi başardığım ilişki türü. lakin bunun yaşımla da alakalı olduğunu düşünüyorum. mesela 20'lerin ortasından sonra bu tarz bir ilişkiye çoğu kişi katlanamaz. insanlar sevgilileriyle zaman harcarken, siz telefonunuzla zaman harcarsınız. çoğu zaman mutsuzluktur, özlemdir. en azından bendekietkileri böyleydi. üstünden yıllar geçti, aklımda kalan çoğunlukla özlem. büyük konuşmayayım ama bu yaşımdan sonra uzun mesafe ilişkisiyle uğraşmam veyahut kısa vadeli uzun mesafeye dayanabilirim anca. ortası sonu ne olacağı belli olmayan bir uzun mesafe ilişkisi yaşayanlara da kolaylıklar diliyorum. -
kesin ve net olarak diyorum:
yü-rü-mez!
hatta bahsi arttırıyorum, bunun adı ilişki değildir. -
son söyleyeceğimi ilk söyleyeyim, 4 yıllık uzak mesafe ilişkisinin ardından eşimle hayatımızı birleştirdik.
güzelliği, yaşanılasılığı, sevimliliği kişiden kişiye değişen bir durumdur.
sevgililerin ilişkiden ne beklediği ile de doğrudan orantılıdır bu birlikteliğin akıbeti. fiziki beklentiler (ki bunun içerisine elele tutuşup, göz göze bakabilmek de dahil) ne kadar yüksekse, sabır ne kadar az ise, o kadar zordur sürdürmek.
emek, bolca sevgi, anlayış, özveri ve sabır gerektirir.