peyami safa'nın olmak dramı nitelemesiyle ifade ettiği durum. üzerine onca vakit düşünmeden sonra böylesil bir yakıştırmanın ilk anda bende yarattığı etkiyi kelimelerle anlatmaya uğraşmak anlamsız. içsel bir aydınlanmanın müşahhas bir dışşal etkiyle varolması.

varoluşçuluk veyahut varlıktan yola çıkmasam da ölüm ve hiçlik düşüncesinin bende yarattığı yokoluş imgesini yokluk dramı gibi zıt bir kavramla ifade etme olanağı verdi bu bana. belki de mantık hiç düşünülmemeliydi ve zıtlıkların birlikte varoluşları fark edilmemeliydi. çünkü nasıl ki varoluş bir sancıysa yokoluş da onu nötrlemiyor. aksine sancılarda birlik prensibiyle yangını körüklüyorlar.