-
vefa bazen unutmaktır -
çok önemlidir vefa. panzehiridir nankörlüğün ve onun yoldaşı bencilliğin. ama dönüp dolaşıp kişiliğe geliyor işte konu yine. sadece bizim kişiliğimize değil. vefa borcumuz olanın kişiliğiyle de. vefa duymamıza neden olacak olayı neden yaptığına. sonu birine kötü dokunacaksa o vefayı hak edip etmediğine. vefa borcu diyoruz, bu borcu nasıl ödüyoruz. işte bu da bizim kişiliğimizle ilgili. insan zorlanıyor her ödeme parayla olmayınca. bu da kişiliğimizin neyle yoğrulduğunu gösteriyor bize borcun vadesi dolunca. en vefakar sandığımız dostlar var bir de. dost değil aslında yanlış anlaşılmışlıklar. düşman başına aşağıdaki gibi vefakarlar.
en vefakar dostumuz gölgemizdir bilirsiniz. ama unutmayın ki; o da yoldaşlık etmek için güneşli havayı bekler. -
paranın ne önemi var mühim olan insanlık şarkısı paranın ne önemi var mühim olan miktarı diye çevrildiğinden beri, hayata bakış açımız maddiyatla aynı çizgide yürüdüğünden beri bu tür kavramlar sessizce bizi terk etti.
eskiden vefa vefasızlık şarkılarda türkülerde ne çok boy gösterirmiş.
neye önem veriyorsak hayatımızda o var, kelimelerimizde o kavram yaşıyor.
şimdi vefayı bilen, bildiren, yaşayan ve yaşatan yok.
insanlar, elinden bir lokma yedikleri insana, küçük bir iyilik gördükleri insana vefalı davranırlardı. şimdi sanki yapmak vazifesiymiş ya da çok sıradan bir şeymiş gibi davranılıyor.
bir kavramın, kelimenin yaşaması için toplumda karşılığı olmalıdır.
vefa dillerimizde yoksa bilin ki içimizden çekip gideli çok olmuştur.