polonya'nın almanlar ve ruslar tarafından paylaşılmasının ardından polonyalılar tarafından uzunca süre umutla beklenen durum.
hikayesi ise şöyledir:
viyana kuşatması sırasında papa'nın çağrısına uyan polonya kralı jan sobieski, tarihe mâl olma gayretiyle polonya tarihinin belki de en mal hamlelerinden birini yapar. sobieski'nin askeri başarısıyla iki ateş arasında kalan türkler viyana boozgunuyla birlikte lehistan adıyla bildiğimiz bu slav topraklarını zamanla kaybeder. rusların ve almanların ortasında olması sebebiyle lehistan topraklarına oldukça fazla önem veren osmanlı'nın bölgeden çekilmesiyle bırak papa'yı babasını dinlemeyen almanlar ve ruslar bu toprakları tarumar eder. e haliyle halk perişan, ülke perişan. o zaman anlarlar yedikleri bokun kalınlığını.
artık dilden dile söylenegelen bir lafları olmuştur polonyalıların : "vistül nehrinde türk atları su içmedikçe polonya bağımsızlığına kavuşamaz."

nitekim bu sözün doğruluğu 1.dünya savaşında anlaşılır. tarih derslerinde merak edip de bu cephe ne ola ki demediğimiz güney polonya tarafındaki galiçya cephesinde boy gösterir osmanlı. türk atlari polonya' nın ortasinda ıssıız bucaksız bozkırların arasından geçen vistül nehrinden hakikaten de yıllaar yıllar sonra su içerler. bu savasin sonunda bagimsiz polonya cumhuriyeti kurulur; ancak türklerin bu cephenin kapanmasiyla geri cekildikleri bölgede almanlar ve sovyetlerle basbasa kalan polonya ikinci dünya savaşıyla birlikte po mpalardan pompa beğenir. almanlar 19 günde ülkenin isgalini tamamlayip rusyaya dalar, rusyanin almanlari savusturmasindan cesaretle almanlara saldiran polonyalilar basari kazanirlar kazanmasina; ama ruslardan yardim gelmesini beklerken rus yardimi gelmez, almanlar guclu bir saldiriyla polonyalilari ezip gecer. bu sirada stalin'in emriyle uygun zamani kollayan rus ordusu gelişmeleri vistül nehrinin diger kiyisindan izlemektedir.