yeğen



  1. geçtiğimiz hafta memleketteydim 2 günlüğüne. döneceğim gün sürekli küçük yeğenle oynuyoruz en sonunda yoruldum diğer odaya geçip biraz oturdum. arkamdan geldi boynuma sarılıp bir amcam deyişi vardı ki tüm yorgunluğum geçti.

    önceki gün yengem aradı teyzesinin karşısına oturup benim amcam nerde, niye gitti diye sorular soruyormuş sürekli.

    sonra tatlisubalinasi neden işi bırakıp memlekete dönmek istiyor. uzakta amca/dayı olmak çok zor.
  2. kardeşinizi sevmeyebilirsiniz ama yeğen bir başka. öyle alışmışız ki sessizliğine alışamıyor insan. geçenlerde diyorum ki beyefendiye; "olm azcık yavaş ye.." bizimki; "hala napımm, içime öküz kaçmış benim." al buyur.. yeme de yanında yat adamın.
  3. (bkz: ZİBİDİ)

    http://hizliresim.com/nro2pl

    Ya herkesin çoluk çocuğu kendine tatlıdır elbette ama bizimki hakikaten çok sıcakkanlı, fırlama. Daha bir iki aylıkken bile uykudan gözünü açar açmaz pişmiş kelle gibi siritiyordu. Ulan ben 30 yasina geldim hala dayak yemiş gibi kalkıyorum, kendime gelmem bir saat sürüyor. Sen el kadar bebeksin hiç mi aglamazsin hiç mi esnemezsin hiç mi gazın olmaz. Bu ne gamsizlik arkadaş? :)

    Bir de manyak manyak huyları var. Daha dişleri yokken bizle sofraya oturup yemekte ne varsa yiyordu. Tabii küçük lokmalar halinde. Ben 15 yaşına kadar çoğu yemeği yemezdim herif ne bulsa götürüyor. Bir de uyuması için ayakta sallarken kendi kendine ninni söylemesi var. Bir de son olarak henüz dayı eyze gibi akrabalık belirten kelimeler kullanmıyor beyimiz. hepimize ismimizle hitap ediyor. sadece anneme "anneannesi" diyor.

    Şapşal.
  4. günümü gecemi güzelleştiren dünyayı ve sıkıntıları unutturan muhteşem varlık. doğduğu günden itibaren canımın içi, kıymetlim... daha üç aylık bir gülüşü var ki hep gülsün dedirtiyor :) bu gün doğum günü hediyem annesinin onun ağzından ve görüntüsüyle çektiği video iyi ki varlar. (bkz: ağlamıyorum canım gözüme mutluluk kaçtı)
  5. annemle telefonda konuşuyoruz dün; boğaz ağrım üzerine gelişen bir dizi sohbet ve arkadan henüz 7 yaşına yeni basan yeğenimin tarifi geliyor kulağıma:


    "halacım önce elmaları dilimliyorsun, sonra tost makinesinde ısıtıyorsun ve onları boğazına diziyorsun. "

    (bkz: adam olacak çocuk)
  6. çocuk sevmeyenlerin bile sahip olduktan sonra çocuklara dair tüm olumsuz düşüncelerini değiştiren, insanın kendi çocukları kadar sevebileceğine inandığım abla ya da abi çocuklarıdır.
  7. az önce facetimeda bana dokunamadığı için ağlamaktan canını çıkaran bebek! hiç sevemezdim çocukları, artık gördüğüm yerde kucağıma alasım geliyor. köfte ayaklılar sizi!
  8. bizimki henüz dayı diyemiyor ama o ilk dayı dediğinde nasıl bir his kaplayacak içimi merak ediyorum.
  9. 2 tane yeğenim var benim için dünyanın en değerlileri onlar. küçük olan ilk defa amca dediğinde ağlamamak için zor tutmuştum kendimi.
  10. acayip merak ettiğim bir duygu. hani baba olmak değilde birinin sana dayı demesi, seni sürekli kahramanı ilan etmesi falan ne biliyim yeğenim olursa yaşadı valla herşey bedava ona :d