-
annem saçımı taradı... -
harcama yapmayayım diye kıvranırken durmadan birşey çıkıyor. günlerdir uyutmayan, yemek yedirtmeyen dişim için en erken iki hafta sonraya randevu alabildim. dayanamadım özele gideyim dedim iki aylık maaşım kadar hesap çıkarttılar. eyvallah doktor abla ben şu köşede öleyim iki hafta daha. -
yine bi inceden yıkılmadım değil ama geri çabuk toparlarım bu sefer galiba. dün o kafayla üç paket sigara içmişim. camı açık unutup uyumuşum. sabah işe geç kaldım. boğazım zımpara kağıdı gibi, apar topar gittim. zombi gibi gezdim tüm gün. arkadaşım fotoğraf çekiyordu. çekti ve durdu dedi ki, "aaa şu demet akbağ karakterine benzedin." karakterin adını hatırlamaya çalışıyordu fakat adım gibi emindim kimden bahsettiğinden "gülseren" dedim. (bkz: sen hiç ateşböceği gördün mü?) . gülseren kendimi bildim bileli en sevdiğim karakterdir. gün geçtikçe de benziyorum kendisine. bi dündar olayı vardı. sonu da benzedi sağolsun. kısmet. o zaman bunu buraya bırakayım:
"dündar, benim aşktan da hayattan da umudumu kesmeye başladığım bir sırada çıktı karşıma. kısa bir öykü oldu ama çok güzeldi. hani radyoda çok sevdiğin bir şarkıya denk gelir sevinirsin de, tam sesini açtığında şarkı biter ya, öyle bir şeydi işte. " -
yoruluyorum. zaten yorgunken daha da yoruluyorum. her saniye insanların kıskacında olmak, kendi hayatını yasayabilmeyi suç sanmak. kaçmak. kaçmaktan yoruluyorum. insanlardan yoruluyorum. bir kitap okurken, bir dergi okurken, kulaklığımı takmış yürürken kaçabiliyorum insanlardan. hepsi bu ama. telefonu kırıp atasım geliyor, akabinde insanları kırıp atasım geliyor. mecburiyetlerden sıkıldım. kırmamaya uğraşmaktan sıkıldım. gözlem altında tutulmaktan, yanlış anlaşılmaktan, kısıtlanmaktan sıkıldım. ulan ben kendimi toparlamaya çalışıyorum. kimseyle bir derdim yok beni bir salın be. yorumlarınızdan, nutuklarınızdan, mide bulandırıcı beklenti dolu samimiyetsizliğinizden nefret ettirdiniz. -
bugün aşırı gereksiz keyifli ve mutluyum. bünye alışık olmadığından "birazdan başıma kötü birşey gelecek" hissiyle karışık suçluluk duygusu başladı bile. -
insanları hala anlayamadım. kabul, ben de çok anlaşılır bir tip değilim gerçi. ama bu had safhadaki tutarsızlıklarını napıcaz.
selam dünyalı, ben dost.