1. biz küçükken akasya ağaçlarının çiçeklerini yiyorduk. sonra bir arkadaş bu çiçeğin iç kısmına bakmayı akıl etti bi sürü böcek vardı. bir daha yemedik. buradaki değişik tat çiçeğin içinde dolanan böcek oluyor sanırım.
    abi
  2. mantarlı yumurta. fena olmadı tavsiye ederim.
    abi
  3. koyun beyni. yiyebilirim sanmıştım ama ağzıma alıp kıvrımları dilimde hissedince, çıkarmaya da utanıp löp diye yutmuştum. yorumlayamayacağım bir tat yani. ama soran olursa koyun beyni yedim, çaktırmayın.
  4. vasabi
    bana göre 6. tat vasabi olmalıydı. o kadar değişik bit tat yani.
    acı ama biber acısı değil kimyasal bir acı.
    öyle yoğun bir aroması var ki burun geniz her yeri kaplıyor.
    tadını tuz ruhu, biber gazı, akü diye tanımlayanlar var. abartı değil.
    zamanla alışanları vardır da ben bunu gördüğüm yerden bucak bucak kaçarım o derece. bir kere minicik bir parça yememle bile fobi oluşturdu.
  5. deli gibi ekşi seven bir insanım. meyvelerin olmamışına bayılırım.. daha yeşilken yerim tuzlu tuzlu.. ohhh.. izmire ilk geldiğimde de yurdun bahçesi hep zeytin ağacı doluydu... yeşil yeşil olmamış zeytinler bir cazip geldiydi... denedim de ne lanetttt ne iğrenç bir şeydi o yaa.. ııyykkk aklıma geldi bak şimdi..
  6. devekuşu eti. dresten'de bir restorantta yemiştim. normal etten çok farklı gelmese de lezzetliydi.
  7. 1 muz, yarım greyfurt, 6 kaşık koyun peyniri, 10 kaşık yoğurt suyu, 1 kaşık kahve, biraz da suyu blender'a koyup shake yapmıştım. yarısına kadar içebildim. pişmanım, denemeyin.
  8. bayram tabağında tesadüfen keşfettiğim ve sonradan çok sevdiğim, tatlının şerbetine değmiş zeytinyağlı yaprak sarması tadı.
  9. yonca sapı.

    arkadaş kime dediysem o ne la öyle diyor, halbuki küçükken bizim mahallede baya revaçtaydı. bildiğin eriğe dalar gibi dalıyorduk. tabi yutmuyorduk, sadece çiğneyip o ekşimsi tadı alıp atıyorduk, sadece sapı tabii bunu bir daha belirteyim yaprağı pek tercih edilmezdi. iyice büyüyüp olgunlaşanları kartlaşır ve o mayhoş tadı vermez, yeni bitmiş taze yonca en makbulüdür. böyle de bir çocukluk işte.