"devasa mutlulukları düşleyen beniâdem çocukları, düşlerinden düşmenin sancısını küçük şeylerin mutluluğu ile kendilerine yeter kılıp, sancılarını bu şekilde bastırırlar. ulaşılması meşakkatli olan mutluluklar, mücadele yitimi, râhim davranmayan yazgı ve mukadderat ülküsü altında tecrit edilip, nihayet hayalât kabul edilir. bu makbuliyet nihayet öncesi yol üstünde olan küçük şeylerin umut yeşermesidir. sevgiliye olan vustal ahyâli köpük köpük hiçlik olurken, gözlerinin derinliğini hayal etmek ise bütünün ardında bıraktığı cılız bir teselli, fakat ona giden yol üzerindeki tuvallik bir manzara mutluluk inşasının harcına benzer. esasen, insan elindekine sırt döner, uzaktakine öykünür, güzergahı üzerinde olan şeylerle kederini yumuşatır. insan küçük şeylerle mutlu olmasını umutsuzluk belasına düşmesin diye ve mutluluk arayışının hüsranla netice bulmasından talim etti. insan, oluru makbul olarak göğüslediğinde öğrenemeyeceği şey yoktur. siz kanmayın bu koşulu kendinden menkul tevazuya, zira açgözlülük hususunda insanın eline su dökecek varlık yoktur."

eti puf ile mutlu olmak.