çok eskiden, yani çocukken hareket halinde olan araç, vasıta vb. üzerinden atlamaktı. çocukluğumda bu hevesim başıma çok iş açmıştır. kollarım, dizlerim hep yara içindeydi. iki kez ortalama bir hızda seyreden motosiklet üzerinden atlamıştım. motosikleti kullanan akrabam bu huyumun farkına varınca artık benimle bir yere gitmekten çekinir olmuştu.

yıllar sonra benim kullanmış olduğum motosiklete binmek zorunda kalınca, "o kadar da değil artık" diyerek yusuf ben ve o heyecanlı bir yolculuk geçirmiştik.

huy mu desem tam da kestiremedim ama garip bir alışkanlıktı. şimdiler de kalmadı söndü gitti o istek. ara sıra hokkabaz filminde iskender'in babasının hareket halinde olan karavanadan atlayışı aklıma gelir, içim kıpır kıpır olur. ^:anlayamazsınız ^ ^:swh^