kalabalıktan ve gürültüden uzaklaşayım derken kendimi yine parkta buluyorum. kulaklık takılı. etraftaki sesler duyulmasın diye de sonuna kadar açılmış ses.

ne hissettiğini bilmez mi insan ?

parktaki çocukların gülüşleri, ailelerinin onları hayranlıkla izlemeleri.. onların gülümsemelerinin, beni gülümsetmesi..

insanların yanına gelen (kedi,köpek) aç olduğunu görüp, yemeklerini paylaşması..

tebessüm etmem için yeterli iken. 'hayat her şeye rağmen devam ediyor' diye düşünmeme etkenken.. gereksiz bi iç burkulması var.

insan ne hissettiğini bilmeyebilir, ama nasıl hissedeceğine pay sahibi olacabilecek birinin yokluğunu hissedebilir