ismi bazen yanlış anlamalara yol açan bir kitap, okumadığı halde atıp tutanlar arasında özellikle. işte insanın bencilliğini haklı çıkarmaya çalışıyor diyeni duydum ben. dawkins de sonradan 'kitabın ismini belki de "ölümsüz gen" koymalıydım' demiştir.

daha önceki teorilerden farklı olarak, bu kitapta dawkins, evrimi gen-merkezli bir bakış açısıyla yorumluyor. bu fikrini desteklemek için de arı, karınca gibi fedakar hayvan topluluklarından örnekler veriyor. birincil derecede önemli olan şey bireyin veya topluluğun değil, genin devamıdır, geri kalan herşey tefferruattır diyor bir nevi...

tüm canlı organizmaları, bedenlerimizi yani, sadece genlerin kendilerini taşıtmak için kullandığı araçlar olarak tanımlaması kışkırtıcı ve ufuk açıcı bir bakış açısı...