türkiye’nin televizyon tarihinde unutulmaz bir iz bırakmış önemli dizilerden biridir. sevenleri kadar burun kıvıranlar da vardır birçok farklı sebepten.

ilk sezonlarında ağırlıklı olarak beyaz türklerin dertlerini ve yaşantılarını ilginç ve komik tespitlerle aktaran “avrupa yakası”, zamanla izlenme ve popülerleşme kaygısıyla tabiri caizse “şark köşesi”ne dönüştü. başlarda durum komedisiyken gittikçe karakter komedisine evrildi.

gülse birsel’in senaryoyu diziyle paralel yazması, sezonların uzun olması, önemli oyuncuların ayrılıp yerlerine başka karakterlerin eklenmesi; bütüne bakıldığında birçok tutarsızlığın da ortaya çıkmasına neden oldu. örneğin dizinin ilk zamanlarında volkan’ın askerliğini yapmış olduğu işlenmişti fakat volkan diziden ayrılırken onu askere yolladılar.

diziyi çok sevmeme rağmen beni en çok rahatsız eden şeylerden birisi de başka dizilerden ya da filmlerden araklanan alıntılardı. esinlenme, intihal, alıntı veya gönderme arasında farklar vardır ve maalesef dizide bunların hepsini de görebiliyoruz.

başka dizilerden yapılan alıntılar yazılıp çiziliyor. ben sadece seyrettiğim seinfeld ile arasındaki benzerliklerden bazılarını yazayım:

1. korsan filmcilik işi (volkan - sertaç # seinfeld - kramer)
2. paralel ortam ve arkadaşlar (burhan - yeni dergi # elaine - yeni arkadaş grubu)
3. pis kokan saç ilacı (george # sacit)
4. el mankeni (george # burhan)
5. hediyenin el değiştirmesi (elaine - doktor - seinfeld # sedef - iffet - gaffur)
6. istemsizce göz kırpma (george # fatoş)
7. iki âşık arasındaki sözcü (george - sevgili - kramer # burhan - makbule - aslı)
8. plaj kokulu parfüm üretimi (kramer # sacit)

bunların haricinde the godfather, rear window gibi bazı ünlü filmlerden de esinlenmeler görülüyor. neticede bazı göndermeler zekice yapılmış olsa da birçoğu gönderme sınırlarını aşıp intihale varıyor.

dikkatimi çeken bir başka ayrıntı da tamamen iyi, saf ve dürüst hiçbir karakter olmamasıydı ki böylesi elbette daha doğru olmuş. karakterlerin hatalarıyla, sevecenlikleriyle, kusurlarıyla, zaaflarıyla, saflıklarıyla, komiklikleriyle, züppelikleriyle, takıntılarıyla yani tüm iyi ve kötü yanlarıyla aktarılmış olması onları oldukları gibi kabul edip benimsememizi sağlıyor.

aslı’nın penceresinden gördüğümüz bu sıkıştırılmış dünya ve karakterler, aslında çok daha aşırı, ahlaksız, karaktersiz ve uzlaşmaz hâlleriyle ülkemizde hüküm sürüyor, belki de bu uzlaşmazlıklar bütünü iki “yaka”mızı bir araya getiremememizin de en büyük makûs nedenidir.