istisnasız her akşam bu saatlerde dinlediğim, kanımca eşi benzeri olmayan, bu nedenle herhangi bir kategoriye almaya dahi utandığım grup. vokali ian curtis'in günümüzdeki yansıması olduğuma ciddi ciddi kendimi inandırmıştım bir zamanlar, sebepleri de şu sözlerdi;

until the spirit new sensation takes hold, then you know; i've got the spirit, but lose the feeling.
(bkz: disorder)

your confusion, my illusion,
worn like a mask of self-hate; confronts and then dies.
(bkz: atmosphere)

ve tabii ki efsane;
our respect run so dry, yet there's still this appeal that we've kept through our lives.
love, love will tear us apart again.
do you cry out in your sleep, all my failings exposed;
get a taste in my mouth as desperation takes hold.
(bkz: love will tear us apart)

sonra büyüdüm işte, sadece çok benzediğimize inanıyorum şimdi. sonumuz da kuvvetle muhtemel aynı olacak. en nihayetinde iyi ki vardınız beyler, kurtardığınız her günüm için minnettarım.