insan beyni.

mağaralardaki atalarımız güneş olmadan yaşamın olmayacağını düşünmüşler ve güneşe tapmışlar. arada pek çok fraksiyon olmasına rağmen güneş hep ana tanrı olmuş. biraz zaman geçmiş ve insanlar güneşin bir gezegen, yıldız, gök cismi vs. olduğunu farketmişler. güneş artık bir tanrı değil, sadece ışık ve ısı veren büyük bir güçmüş. günümüzde elektrikli sobaya nasıl tapmıyorsak, atalarımız da güneşi tanrılıktan azletmiş.

insanlar şimşeklerden korkmuşlar. zeus'un onları cezalandırdığını düşünmüşler. beyaz sakallı, güçlü ve kendisine saygı gösterilmesini isteyen zeus.

sonra düşünmüşler. ulan bu zeus neden yaz günleri bizi cezalandırmıyor da kışın cezalandırıyor. şimşeklerin ve fırtınaların kaynağını çözmüşler ve artık zeus kalmamış.

yüzyıllar içinde tanrılar çok değişmiş. doğa tanrılarından insani tanrılara geniş bir tanrı skalası geliştirilmiş. ancak doğa tanrılarının aslında doğa kanunu olduğu ve insani sıfatlara sahip tanrıların da insani zaaflara sahip olduğu görülmüş.

işte bu noktada ortadoğu'nun semavi dinleri ortaya çıkmış. her şeyi yaratan, her şeye gücü yeten, her şeyi kontrol eden ama cismani olmayan, göremediğimiz ancak sadece peygamberlerin vahiy aldığı tanrı. böylece hem doğaüstü bir güç oluşturularak insanı korkutmak kolaylaşmış hem de insani zaaflardan arındırılarak etki gücü artmış.

konu ile ilgili youreads'deki tüm yazılardan daha uzun bir yazı yazılabilir ancak maksimum sıkıştırılmış özet bu.