kuran'ın dizilim olarak 2. sırasında bulunan 286 ayeti ile en uzun suresi. yaklaşık on yılda inmiştir. 255. ayeti ayetel kursidir.
kanımca ayetleri daha sonra bir çok surede ve ayette açıklandığı için bu sureye kuran'ın özeti denebilir. içinde allah'ın affediciliğinden, özgür iradeye, savaşa, boşanmadan, şahitliğe, miras paylaşımlarına kadar birçok konuda bilgi ve açıklama barındırır, aynı zamanda içerisinde kıssalarda mevcuttur.

ayrıca islam'ı ve hür irade'yi doğru anlama adına yardımcı olacağını düşündüğümden 253. ayeti ve açıklamasını şuraya iliştireyim.

253. ayet "işte peygamberler! biz, onların bir kısmını bir kısmına üstün kıldık. içlerinden, allah’ın konuştukları vardır. bir kısmının da derecelerini yükseltmiştir. meryem oğlu isa’ya
ise açık deliller verdik ve onu ruhu’l-kudüs (cebrail) ile destekledik. eğer allah dileseydi, bunların arkasından gelen (millet)ler, kendilerine apaçık deliller geldikten sonra, birbirlerini öldürmezlerdi. fakat ayrılığa düştüler. onlardan inananlar da vardı, inkâr edenler de. yine allah dileseydi, birbirlerini öldürmezlerdi. lâkin allah dilediğini yapar." şeklindedir.

ayetin açıklaması şu şekildedir; "yani allah, yapmayı irade ve takdir ettiğini mutlaka yapar. ancak bu irade ve takdir, kulun kendi iradesini kullanacağı yönde gerçekleşir. bu sebepten kulların hür iradesi üzerinde ilâhî bir baskı söz konusu değildir."