erdem tepegöz'ün, pek çok festivalde ödül alan ilk uzun metraj filmi.

çıkışı olmayan bir karanlık.
bir kadın.. hasta kızı, annesi..
yoksulluk..
çakallar, kurtlarla dolu bir dünya
devlet hiç bir yerde yok zaten.

yönetmen "filmden kimse mutlu ayrılsın istemedim" demiş.
yani, bu uğurda öyle sahneler var ki;
işten atılma, koğuşta fare, tecavüz girişimi, organ mafyası,
kötürüm kız, emek hırsızları..

ben bildim bileli sisteme muhalifim..
izlerken daraldım. o derece..
yine yönetmene göre;
tanıdığı bildiği bir dünyanın aktörleriymiş
gerçekçi diyor.. hiper gerçek!

o zaman izleyici olarak naçizane hatasını söyleyeyim.
sunumu o kadar kör parmağım kör gözüne gidiyor ki,
eh artık bu kadar da olmaz diye, başka bir şeyden
rahatsız oluyorsunuz, ama o'nun rahatsız etmek istediği
yerden değil..