bırakmak isteyenlerin bırakanlardan daha zorluklar içerisinde olduğunu düşündüğüm ve 11 yıl günlük en az bir paket kullandıktan sonra 11 ay önce gerçekleştirdiğim eylemdir.
sigarayı çok sevdim. inanın. bir insan aç karnına yatamaz ya, ben son bir sigara içmeden yatamazdım. dişlerimi fırçalayınca ağzımda kalan macun kokusunu yok etmek için içer öyle uyurdum.
üniversite yıllarında bir baba dersin vize sınavında sabahlamak üzere odama çekilmiş, nescafe-sigara eşliğinde sabah namazına müteakip aşırı doz nikotinden aşırı kalp kası kasılmaları sonucunda kahvaltımı hastanede yapmak zorunda kalmıştım. ev arkadaşlarım odasında ölü bulduk/dumandan zehirlenmiş diye getirmişler hastaneye. iyi insanlardır sağolsunlar.
ramazan aylarında oruç tutsam da tutmasam da cebimde mutlaka sigara paketimi taşımışımdır. orucumu bozucaksam en çok sigaranın haketiğini düşünmüşümdür. nitekim iftara bir saat kala haydar isimli arkadaşın yanımda yakınca burcu burcu kokan ve teklif etmesine rağmen almadığım ama yanımdan ayrılınca dayanamayıp cebimden eksilmeyen sigaranın dumanını göğe üfleyerek hayatın anlamını sorguladığım zamanlar da olmuştu.
askerdeyken ciddi şekilde bıraktığım bir zaman gerçekleşti. günde sadece bir tane içiyordum. akşam bir tane gün içerisinde içmediklerimin intikamını alır gibi içiyordum, zaten altın vuruş yerine geçtiği için yığılıp kalıyor kısa süreli titremeler yüzünden maddi bağımlısı olduğumu sanılmaya başlanmıştı. çok sevdim be dostlar.
evlenince hatunla yaşanan sigara muhabbetleri bile caydırmadı beni.

taki sokakta el kadar bebelerin ellerinde sigara ve sigara benzer mamüllerin varlığını gördükçe, her ortam da içememe veya dışlanma, evdeki perdelere koku sinmesi/balkonda içmek zorunda kalma ve en önemlisi sağlığın görünürde yitip girmesi bu raddeye getirdi. bıraktım.

şunu da ekmek isterim ki sigara başlarken aldığınız haz ile bırakırken çektiğiniz yoksunluk hissi birbirine benzer diye düşündüm. yani ayık gezmek sarhoş olmaktan zor olmuşken neden ayık olmayalım, ha?
ne buyurursunuz bilmem ama bir şekilde vazgeçtim.
pişmanlık yaşadın mı derseniz? kitap okumaya başlayınca acayip canım çekiyor...