aşağıda yazılanlar filmle ilgili değerlendirmedir. filmi izlemeyenler için spoiler içermektedir. yukarıdaki linkten filmi izleyip okumanızı tavsiye ederim.

filmi ilk izlediğimde şaşkınlığımı ve olan eserin ustalığına hayranlığımı bir yana bırakıp filmin ne anlattığına bakarsak idealist ve sanatçı olan bir genç kızın bulunduğu şehirdeki bütün grilere karşı ayrılmış olduğunu görebiliyoruz. çatışmanın birincisi renklere yüklenmiş anlamlarla ortaya çıkmakta. öyleyse bir binanın içerisinde beyaz eldiveniyle parmaklarını gizleyen ve sıradaki herkesin kağıdına sırayla damga vuran çirkin kadın ile başroldeki güzel ablanın binaya girmeden önce arkada görünen tankla bir ilişki kurabiliriz. ayrıca yönetmen aynı binanın içine solmuş ve ölmek üzere olan bir çiçek koyarak bize grinin ve siyahın ölümle bağdaştığını anlatmış oluyor. bu sırada sırada bekleyen karakterimiz bütün bu griliğin karşısında pencereden ona bakan arı kuşuna dalmış bakarken çirkin kadınımız karakterimizin tırnağına mührü vuruyor. sonrasını zaten filmde görüyoruz. finalde karakterimizin kaldırımdan akan kanından bir bina çatırdıyor yıkıntı hale geliyor. burada asıl anlatılan karakterin yok olmasına karşın ona dair izlerin kaldığını ve eser niteliğinde korunacağını anlatmasıdır.

diğer bir yandan bakarsak ben bu filmi izlediğimde filmin komünizm karşıtlığını anlatabileceğini düşünmekteyim. filmde şöyle doneler görmekteyiz. devlet kurumu olarak gördüğümüz yerde insanlar sıraya girmektedir ve bir kadın tek tek mühür vurur. dışarıda tank hareket etmekte. dışarıda yer alan renklerin çoğu gri ve tonlarında. filmin sonunda beyaz eldivenlerin altında bu griliği yayan ve taşıyan kişinin mührü vuran kişi olduğunu görüyoruz. yani muktedir olan diğer insanlara gizlese de eldiveninin altında bu düzenin yürütücüsü olarak görülmekte.