7.sayısı şahane olup beni de bir hayli duygulandırmıştır. incelerken lisede küçük arkadaş grubumuzla arkamızda hiçbir destek bulamayıp kendi çabamız ve bütçemizle yapmaya çalıştığımız, hayal bile edemeyeceğimiz insanların kararlılığımızı takdir edip bizlere röportaj vermesi ve daha ikinci sayısında siyasi yorumlarımız yüzünden sansüre zorlanıp beraberinde erken motivasyon kaybıyla vazgeçtiğimiz o gün geldi. şimdi derginin bu halini görünce o ilk heyecanımı yeniden yaşadım. sözlükte şuursuzca ve cıbırca yazıyor olabilirim ancak sonraki sayılar için katkı sağlamaktan mutluluk duyacağımı belirtmek isterim. hem bu sefer kimsenin pes etmesine izin de vermem. fena mı olur?