insan, şekilsiz bir hamur, "boş bir levha" olarak dünyaya atılır. temel ihtiyaçlarını gidermek dışında doğuştan gelen hiçbir yetisi, sözcüklerle sınırlandırılmış düşünceleri yoktur. her şeyi deneyimleyerek öğrenecek, sorgulayacak ve kendini var edecektir.

modern dünyaya atıldıktan sonra ise, mantıksal çıkarımlar ve inanç çemberinde geçen bir mücadelenin içindedir artık. daha üstün bir varlığı kabul etmeye, doğayla bütün olduğunu unutup "her şeyin insan için" olduğuna inanmaya zorlanacaktır. bir biçime sokulmaya çalışıldıkça özünden uzaklaşacak, anlamlandırma çabası ise onu huzursuzluğa sürükleyecektir. oysa ki hayat bir bilinmezlikte yol almak, ölüm ise sadece bir ilüzyondur.