90'lar türkçe pop müziğinin en önemli şarkılarından biri. umay umay'ı tanıdığımız zamanlar. kısacık saçlı aykırı kadının bizi gitmeye çağırması.

deli gibi yürüdüğüm zamanlarda dinlemeyi en çok sevdiklerimden. daha sonra emre aydın'da gayet güzel yorumladı bu şarkıyı ama ben yine de ilk ağızdan dinlemeyi tercih ederim.

zamanı için çekilmiş bir de güzel klibi vardır. kadın kağıttan gemi yüzdürüyor yaa.

iz karası gibiyim o temiz ellerinde
dil yarası gibiyim o masum sözlerinde
kal deme hiç bunu benden isteme
sus bu gece bana aşktan sakın hiç bahsetme
dur bu gece bana dokunma beni delirtme
sana boşuna ümit vermek istemem
çağıran bir şeyler var hep beni uzak şehirlerdern
bana ait birşeyler var o sert gülüşlerde
sen yine olduğun gibi kal benim için sakın değişme

giderim bugün ha yarın hareket vakti gelince
sen yine olduğun gibi kal misafirim bu şehirde
bir el sallarsın yeter hareket vakti gelince
mum gibiyim senin ışıl ışıl gözlerinde
kum gibiyim uçsuz bucaksız çöllerinde
kış gibiyim yakan yaz güneşinde
hırsız gibiyim kadehteki o ruj izlerinde
dil gibiyim yanağındaki o beninde
kal deme hiç bunu benden isteme