başka sinema kapsaminda gösterilen bir film oldugu icin baştan "kesin çok guzeldir" diye gittim. gercekten cok da güzeldi. pisman etmedi.

birbirine benzeyen iki kadin, birbirine benzeyen baska kadınların evlerinde calisiyor. ama bu ilk iki kadinla, evlerinde calistiklari kadinlar birbirlerine hic benzemiyorlar. benzemeleri de imkansiz. bu benzeme ve benzememe hikayesi anlatiliyor aslinda.

iki dunya arasinda gidip geliyor nesrinle hatun. renkli, tertemiz, kocaman ve ferah evlerden cikip eski ve kirli esyalardan olusan karanlik bir odanin yer aldigi kendi yaşam alanlarina dönüyorlar her gün. bu geçisi de en iyi belediye otobusleri sagliyor tabi.

nesrinle hatun suyun bu tarafindalar aslinda ama her seyde oldugu gibi onlarin hayatinda da bir hiyerarsi var. bu yuzden nesrin hatuna gore suyun icine biraz daha girmis ve boğulmak uzere olan bir kadin.

kadinlarin uzerine yüklenen o yüklerle birlikte bir de isin icine kimliklerine yüklenen etiketler dahil olunca ortaya boyle bir film cikiyor iste.

tam ortada masum mu masum bir asmin var. buyudugunde acaba asmin hangi tarafa dahil olacaktir. ?

hatun'un balkonunda saksi niyetine kullanilan a101'in birşah marka yogurt kovasiyla birlikte bim'in dost markali yoğurt kovasi vardi. sürekli fişe takili olan sarj aleti, dokunulmamasi gereken puzzle, 'karsliyim cerkesim' olayi, 'hiç kürde benzemiyor' cümlesi, 'sen bizim evin kizi sayilirsin'la baslayan samimetsiz hikayeler hepimizin hayatindan önemli noktalardi.

kisaca birilerinin bez oldugu bir dünyada toz olanlar anlatiliyor. bezler tozları hep bir sekilde yok ediyor. bu bez ister para, ister erkek, ister siyaset, isterseniz de hakim olan ırk olsun. bir sekilde tozlar yok oluyor işte.

asiye dincsoy ile nazan kesal'in oyunculuklarina bayildim. sanki hep nesrinle hatun olarak yasamislar.