şimdi herkes çok farklı konulara değinmiş fakat ben bunun eğitim sisteminden kaynaklandığı kanısındayım.
nedeni, tamamen ezber dikte eden bir sistemin kişinin "yaratıcılığını" kısıtlıyor olması. farkındaysanız bunu sadece ülkemizin sinema sektöründe değil, diğer bütün alanlarda da görebilirsiniz. bir çember düşünün. bu çemberin dışına çıkamıyor türkiye. o sınırı aşıp da dışarı da ne var ne yok diye merak etmiyor. tabiiki istisnalar var, yok değil.
tekrar sinemaya dönersek işin teknik kısımlarından ziyade hikayelerin sürekli aynılığı ve basitliğinin ülkemizin aynı ve basit insanlarına hitap etmesi -ki sanatla uğraşan insan sayısı çok az ve tabii bu gruptan hariç tutuyorum çünkü sanatla uğraşanlar bunun ayrımını yapıp kendileri daha farklı filmlere yöneliyorlar-
durum budur.