(bkz: youreads sinema grubu) nun yıllık programında mayısın ilk haftası isveç'e ayrılmıştı ve bergman, östlünd, moodysson gibi yönetmenlerin önemli filmleri izlenmiş durumda olduğu için elimizde "ondskan" kalmıştı, onda karar kılındı.

film niyeti açık ve net bir şekilde işlendiği için üzerine fazla konuşmak yersiz olacak. ancak değinmeden geçemeyeceğim birkaç şey var:

-başroldeki çocuğu kıvanç tatlıtuğ'un kuzey-güney'deki haline benzeten yalnız ben miyim? ayrıca oda arkadaşı pierre'i çok güzel hareketler bunlar'daki ibrahime.

!---- spoiler ----!
okulda onca işkence, sindirme dönerken okul idaresi ve öğretmenlerin bunları görmezden gelmiş olmayacağını düşünüp senaryoya çatacaktım ancak sonradan bu konseydekilerin paralı olduğunu hatırlayınca "eh, olabilir" dedim.

- erik'in ringde dahlen ve yanındakini dağıttığı sahnede biraz öfke boşaltımı yaşadım ve bir anda onlardan birine dönüştüğümü hissettim, demek ki atmosfer iyi kurulmuş. bir de, o ring sahnesinin daha şaşalı olmasını beklerdim.

- açılış sahnesi oldukça başarılıydı. klasik ama başarılı.

- mutlu sona bağlıyıcaz diye sonunda epikliğe kaçılmasa daha iyi olurdu. mesela erik babasıyla odaya girerken "bir daha olmayacak anne" dediğinde kapı kapansa ve film bitse kalitesi 7.1'den 7.2'ye çıkabilirdi nazarımda.

!---- spoiler ----!

özetle, insanın sinirlerine hoplattırabilecek tesirde ancak "izlediğim en iyi filmlerden biriydi" dedirtemeyecek düzeyde bir filmdi, alıcılara duyurulur.