dünya insanlarındır (diğer canlıları da göz ardı etmemeliyiz, lafın gelişi diyorum). yeter artık hayali sınırlarınıza yüklediğiniz önem, insanları tanımadan nefret etmenize sebep olacak kadar olan köken(!) sevdanız. o türk, o azeri, o italyan o bilmemne.
bakın kaç yaşına gelmiş insanlarsınız, internette sonsuz bilgi var, hem de elinizin altında. kitaplar var, filmler var, bu düşünceler sebebiyle birbirini tanımadan öldüren, acılar çekip hayatı zindan olan insanlar var. birkaç bin yıl geriye gidip "aa bak benim atam buymuş ama senin değilmiş, sen kötüsün ülke benim bu sınırlar benim çık hatta öl" demek anasınıfı çocuğunun bile ağzına yakışmayacak sözler. biber sürerler ağzına.
hem neden sadece belli bir dönem geriye gidip atalarınızı belirliyorsunuz? iyice gidin? mağaralarda ısınmaya çalışan yüce atalarımıza bakalım haydi.
sınırlar, atalar, kökenler... inanmıyorum bunlara. var olmana sebep olup senin için çaba gösteren insanlara saygı gösterin tabii, buna lafım yok. ama hepimiz insanız. uyurken hepimiz aynı uyuruz, hepimiz nefes alıp veririz, hepimiz severiz, ağlarız, güleriz. büyümek yaşla olmuyor, kendimizi yetiştirelim.
tanımadan bilmeden nefret etmeyelim. etiketlerden kurtulalım. aynı şekilde doğduk, benzer acılar çekiyoruz, hayat zaten kolay değil. birbirimize yok yere acı çektirmeyelim ne olur.
bir insanı fiziki özellikleri sebebiyle, engeli sebebiyle, ailesi sebebiyle, kökeni sebebiyle, içinde doğduğu sınırlar sebebiyle düşman görmek ya da yargılamak yanlıştır. yanlıştır. bunu kendini bu hayali savaşın içine hapseden bütün taraflar için söylüyorum.