öncelikle bu filmi seçen youreads sinema grubuna teşekkürler.

!---- spoiler ----!

"etrafındaki şu korkunç çığlığı duymuyor musun? insanların sessizlik dediği çığlığı?" diye zaten çarpıcı bir girişi var filmin. kaspar hauser'in hayatı trajik. kendisinin de dediği gibi "bu dünyaya gelişim korkunç bir yıkımdan ibaretti!".

hayatı boyunca normlara maruz kalmamış gelişmiş bir beyinin (anatomik olarak) toplumla olan ilişkisi. ki bu toplum oldukça sığ bir toplum olarak gösteriliyor bize. hiçbir şey bilmeyen ve daha önce kimseyle etkileşime girmemiş kaspar daha berrak bir zihne sahip ve bu zihnin hayata, dine, kadınların toplumdaki yerine ve hatta eriğe bakış açısını izliyoruz.
kaspar hiçlikten gelir. din adamları ona hapis hayatında onca yıl ne düşündüğünü sorduğunda cevabı hiçtir. zaten sadece ekmek, su ve oyuncak attan başka bir şey görmeyen bir insan ne düşünebilir? ama burada bence asıl önemli olan hiçlikten gelen bu adam sorgusuz sualsiz tanrının varlığını kabul etmektense önce daha çok okumalıyım der. insanların sorgusuz sualsiz dinleri kabullenişine bir eleştiridir. ayrıca nasıl hastalıklı bir zihin yapısı henüz yeni bir şeyler öğrenmekte olan bireyi hemen tanrı ve din gibi kavramlarla tanıştırır o da ayrı bir mevzu.
yine bir başka çarpıcı sahne, hayata yapılan bir benzetme: "...ve dağa tırmanan koca bir kalabalık vardı. tören alayı gibiydi. her yer sisle kaplıydı. çok iyi göremiyordum ama zirvede ölüm vardı." daha iyisini duymadım, görmedim.

karanlık mahzendeki yılların nasıldı sorusuna cevabı ise gayet nettir kaspar için: "dışardan daha iyi!" bir nevi hiçliği tercih eder kaspar.
varoluşçuluğun etkisinde kalmış diyebiliriz bu film için ve kesinlikle topluma sağlam bir eleştiri var yada ben çok gaza geldim :).
!---- spoiler ----!