robert bresson'un un condamne a mort s'est echappe ou le vent souffle ou il veut filminden sonra izlediğim en minimalist carl dreyer filmi. bugüne dek izlemeyerek çok şey kaybetmişim. inanç üzerine düşünen, din ve mezhep farklılıkları yüzünden başlayan kavgaların ne denli saçma olduğuna inananların izlemesi gereken başucu eseri.

"neden şu inananlar arasında gerçekten inanan biri yok" repliğiyle beni benden almıştır.

"ben dünyanın ışığıyım ama karanlık beni anlamadı. kendi içime ulaştım ama içim beni kabul etmedi." diyen, dogmalarla yaşayan insanlar arasında tepelere çıkıp "vah iki yüzlülere vahh!. sana da, sana da ve sana. inançsızlığınız için vah size vah..." diye haykıran bir 'meczub'un hikayesi..