vasatı seviyorum. yaşadığım hayata, özel bir duruma, sohbete, izlediğim filme, okuduğum kitaba ya da yaşantıma 10 üzerinden genelde 5-7 aralığında puanlar veriyorum.^:çok sevdiğim filmlere 10 üzerinden 6 veriyorum^^:evet^ fakat bu durumdan rahatsız değilim. şükür etmek anlamında değil, gerçekten bu durum bana daha hoş geliyor. bizlere aşılanan sözde yüksek ideallerdense yeni yeni tanışık olduğum vasat insan arketipleri hem daha mantıklı hem de ömrümün sonunda kendime soracağım nasıldı? sorusuna daha güzel cevaplar vereceğe benziyor. bu yüzden "çok güzel", "berbat", "beğenmedim" gibi aşırı sözlerle tekerrür etmekten nefret ediyorum. edenden de pek hazzetmiyorum.