kendimi ateist olarak nitelendirsem de, boşluğa düştüğüm zaman yanımda birisi olmasını istediğimden belki de bazen tanrı olabilir mi diye sorgulamaya başlıyorum. mucizeleri veya başka bir şeylerinden ötürü değil, sadece bir insan bu kadar yalnız kalmamalı.

bunu birçok defa yaşadım ama her seferinde bilimin getirileriyle tanrı olarak bildiğimiz varlığın olamayacağı kanısına vardım. en azından "bizim bildiğimiz" tanrı inancının.

müslüman bir ailede, müslüman bir çevrede büyümeme rağmen diğer musevi dinlere karşıda ilgim vardı. bu ilgiyi "inanmaya yakın olmak" olarak algılamayın. merakım vardı, bizim dinimizle farkı neydi merak ediyordum. islamla diğerlerini karşılaştırırsanız her ne kadar hepsi mistik olsa da islamın tüm bu denemeler sonunda biraz daha az mistik bir din anlayışı kurguladığını görebilirsiniz. bu yüzden tanrı var mı diye sorgulamaya başladığım da ,bilebilirsiniz ki hep "allah" var mı diye soruyordum kendime. ve bildiğimiz allah bizi dünyaya niye göndermişti? bizi sınamak için elbette. lakin bu sınamayı biraz kolaylaştırmıyor muydu bizim için?

yani demek istediğim şu ki; eğer birini gerçekten sınamak isterseniz ona niye peygamberler gönderesiniz yada yüzyıllar boyu kalacak ve inanmalarını kolaylaştıracak kutsal kitaplar. yada bazı kavimlere görünen o mucizeler. bunlar bana sınanmanın asıl özünü bozan şeyler gibi geliyor. asıl sınama ve en güçlü sınama, önüne engel koymak değil midir?

mesela? allah varsa, bize inanmamız ve doğru yolu bulmamız için peygamberleri ve kuranı göndermiş olsa da. aslında insanlardan beklediği bizim kendisini inkar etmemizse? kuranı ve peygamberleri gönderdiği gibi onlara karşı inanmamamızı sağlayan sebepler de var bu dünyada. kimse durduk yere ben ateist olacağım demiyor. ateist olmak üstüne üstlük daha zor bir şeydir çünkü her ne kadar sizi inanmaktan alı koyacak şeyler olsa da, buna aksi yönde çok kuvvetli bir inanış ve onun getirileri. öğretileri var. sonunda cehennem azabı var.

ya tanrı, her ne olursa olsun cehennemi, inanmaya karşı yeğleyen erdemli insanları ödüllendirmek istiyorsa. bunu yapmak için en iyi düzen şuan ki değil midir?

yani doğruluk, erdemlilik ve iyilik aslen ateizm ise?

edit : ortada aslında yeni bir mezhep yok gibi görünse de, yani ben de bunu çıkarttım ortaya değil. sadece dini yorumlayarak başka bir bakış açısı bulduğum ve yine de dinin çizgileri içerisinde kaldığı için bu konu o yüzden mezhep adını verdim