aynı zamanda gelecek kaygısı yaşaması muhtemel insandır.

kendimden örnek vermek gerekirse, henüz 20 yaşındayım ve hiç arkadaşım yok. 18 yaşımda tanıştığım bir çocuk vardı. başlarda sadece arkadaştık ve çok iyi anlaşıyorduk. tek konuştuğum insan oydu, sohbetinden tek haz aldığım insan oydu. bir süre sonra bu arkadaşlığın ‘yetmediğini’ düşündük ve sevgili olduk. (bkz: ikizler burcu erkeği)

ama iyi ki de sevgili olduk. güzeldi. hem zirvede bir aşk yaşadım 2 yıl boyunca, hem de korkunç kavgalar, çalkantılı haftalar yaşadım. en önemli sorun ise aramıza ailelerimizin girmesiydi.

ancak şu anda, beni terk etti ve sanırım dönmeyecek. şimdi 2 yılın öncesine dönmüş gibiyim. 2 yıl önce de kimsem yoktu. şu anda da yok. konuşabileceğim tek bir insan yok. dahası, sevdiğim tek insanı benden uzaklaştıran ailem de yanımda yok. bu ahval ve şeraitte tek vazifem, final dönemimi atlatmak. sonrası? yok. hiçbir hayalim ve beklentim yok. bugünlerin geçeceğine dair hiçbir umudum da yok. boğuluyorum, kaygılanıyorum, endişeliyim ve korkuyorum, ama ne yaparsam yapayım geçmiyor bu his.

olur da arkadaş edinirsem burayı edit'lerim.