play off final maçının en güzel görüntüleri, ilk görüntüleriydi sanırım.
maç süresince tribünden atılan patlayıcıları ve penaltılar sırasındaki aşırı tribün olayları, demirspor taraftarına yakışmadı.
tamam yakışmadı, demirspor tribünlerini linç mi edelim? tabi ki hayır.
demirspor'un play off finaline çıkması ile, o gün konya'da olacağım için hemen beşiktaşlı bir tribüncü olarak biletimi alıp, maç saatini beklemeye başladım.
bir tribüncü, takımına sonsuz bağlıyken, geleneksel olarak tribüncülüğü yaşatmalı, diğer tribünleri görmeli, tribüncülüğün tarihin tozlu sayfalarına kaldırılmasını engellemelidir.
boş vakitlerinde, sarıyer tribünlerinde vakit geçirdiğim için alt liglerin kardeşliği ve düşmanlığı çok uçlarda oluyor ve bunu izlemesi, takip etmesi gerçekten eğlenceli.
gelelim playoff final tribünlerine,
yaklaşık 2 saatte internet üzerinden biten biletlerde güzel bir mozaik yakalamak zor işti, ancak demirspor taraftarı organize olup, kemik taraftarını konya'ya getirmeye başarmıştı.
konyaspor taraftarı büyük bir kalabalık ile demirspor taraftarları arasında yer almıştı.
zonguldak'tan gelen sanırım 1 otobüs taraftar, demirspor taraftarları arasına karıştığı anda, işte gerçek dostluk bu dedirtti.
ve gidilecek tribünler listesine zonguldak kömürspor maçı eklenmiş oldu.
ben ise istiklal marşında kartal pençesi yaparak renksizliğimi belli ettim. demirsporlular, beşiktaş'lıyız demek demesi ile maça başladık.
maç ise, ptt sezonun özeti gibiydi. tribündeki her demirsporlu, takımlarının, alanya'dan daha iyi oynamadığını biliyordu. maç boyunca aşırı tepki ve sahaya müdahalede bu yüzdendi. takım rakibe karşı güçsüzdü, mhk başkanı alanyalıydı (bu maça etkisi olmadı, ancak bir korku vardı), taraftar sadece baskı kurabilirdi, onu yapmaya çalıştı. şiddete başvurduğunda doğru olan bu değildi.
doğru olmadığını, tüm demirsporlular biliyordu, zaten maç bitince, ne koltuklar yakıldı, ne saha dışında birşey oldu, herkes efendi gibi önümüzdeki sezonu düşünmeye başladı.
o yüzden, maytaplar nedeni ile demirspor tribünlerinin hep bir ağızdan "izmir marşını" coşkuyla söylediklerini unutmayalım. hatta mümkünse izmir marşını, süper lig tribünlerine taşıyalım...