"çalmaya klasik gitarla başla" diyenlere kulak asmayın. dinlemeyi sevdiğiniz (ve tabi ki çalmak istediğiniz) müzik türüne en uygun elektro gitarı alın. yanına güzel de bir amfi alın. pedal hemen şart değil o isteğe bağlı biraz. ama başlangıç seviyesi gitar ve amfi muhabbetinden uzak durun. enstrümanı çok hevesle çalmaya başlarsınız kısa sürede büyük yol kat edersiniz. ama bir yerden sonra gitar size istediğinizi vermez. amfinin tonlarını beğenmemeye başlarsınız. ilk zamanlarda aldığınız tadı alamazsınız ve bir süre sonra soğuyup bırakırsınız. aman sakın yapmayın öyle bir şey. orta seviye hatta onun da biraz üstü segmentte bir gitar alın mutlu mesut yaşayın.

sadece temel akorları bilip ritim atmak gitar çalmak değildir. bunu da çıkarın aklınızdan. bunu yapanlar sadece kız tavlamak için gitar çalanlardır. onlardan olacaksanız ne zamanınızı boşa harcayın ne de paranızı. o gitarı aldıysanız ona vakit ayırıp ilgi gösterip her şeyiyle öğrenmeye bakın. bir yerden sonra sırdaşınız gibi olur. çok ilginç bir bağ olur aranızda. şöyle düşünün annemin evine gittiğimde gitarımı özlediğimi söylemiştim, "beni özlediğini o kadar söylemiyorsun" dediğinde "en azından seni arayıp konuşabiliyorum annem" demiştim. bu derece bir sevgi kurabilirsiniz onunla aranızda.

metal gruplarına özenmeyin. çok hızlı olmak marifet değildir. çalıştıkça her şey olur. siz tuşenizi geliştirmeye, çaldığınız şarkıyı hissetmeye çalışın. çaldığınız şarkıyı hissetmezseniz karşınızdakine de bir şey aktaramazsınız. yavaşı çalamayan hızlıyı da çalamaz diye bir kural vardır ki çok doğrudur. sıkılacaksınız belki ama yavaş antrenmanlar yaparak zamanla hızlanacaksınız. bu süre çalışmanıza göre değişir.

ve en önemlisi de. kendinize güveniniz olsun. havalı olun demiyorum kendinize güvenin diyorum. hayranlıkla izlediğiniz bütün dünyaca ünlü gitaristler bir zamanlar amatördü. siz çalışın emek verin, gerisini zamana bırakın.