benim ilk sözlük yazarlığım burada başladı. eskiden suyu çıkmadan evvel sıkı bir ekşi takipçisiydim, bir hesap da açtım ama kirlenmeye başladığı dönemlerde olduğundan bir iki entry atıp kaçtım daha çaylak iken. iste ta o zamanlarda bu tip başlıklara yazmanın gerçek bir saçmalık olduğu düşüncesindeydim gel gör ki "insan anlatmak istiyor(muş) albayım!"
ben yine aşık oluyorum, hem de yine kendi kendimi aşık ediyorum. senaryo o kadar tanıdık bana has o denli bir klişeliği var ki. çok korkuyorum sözlük. liseli çocuklar gibi googledan "aşık olmayı engellemenin yolları"nı aratacak kadar düştüm. kocaman kadınım artık. bu abukluklara mahal vermeyecek kadar da aklı başındayımdır üstelik ama öylesine korkuyorum ki.. beynim vücudumu terk etme yönünde çok sağlam adamlar atıyor ve ben hiçbir müdahalede bulunamıyorum. yardım isteyemiyorum, kaçamıyorum, gözümü onla açıp, onunla kapıyorum. en büyük düşmanım kendimim sanırım. umarım yine ve yeniden aynı şeyleri yaşamam demeyi çok isterdim ama kahretsin ilk defa başıma gelmiyor bu. bataklığa saplanmış bir kuş gibi çırpınıyorum. "olanlar oldu tanrım.
bütün bu olanların ağırlığından beni kolla! "