çok sert uygulamalarla önüne geçtiğim bir davranış türüdür. küçüklüğümden beri annemin "bir insanın ve evin en büyük zenginliği kütüphanesidir" cümlesiyle büyüdüm. dolayısıyla, benim için kitaplarım çok özeldir. ayrıca bir de takıntılı bir insanım, tüm kitaplarımla aramda değişik bir bağ var^:yere düşünce özür diliyorum artık siz düşünün. ^. bu sebeple, annem mecbur olmadıkça kimseye kitap vermemem gerektiğini öğretti, kendisinin çok kitabını götürmüşler ve geri getirmemişler. fakat bu kadar abartabileceğimi muhtemelen o da tahmin etmemişti. kimseye kitap vermiyorum, eğer vermem gerekirse; isimlerini, kitapların alındığı tarihi ve ortalama geri verileceği süreyi yazıyorum. bir nevi okul kütüphanecisi gibiyim. bu davranışı sadece çevreme değil, en yakınlarıma, anneme ve kardeşime de yapıyorum. kardeşim bir kitap alıp sonra kenara bıraktıysa, hemen geri alıyor ve bir süre kitap vermiyorum. böylece kimse de benden kitap çalamıyor, kitap alamıyor.