erasmus'un çağına göre çok cesur bir dil kullanılan benim okurken çok zevk aldığım bir kitabı olur kendileri.

bilgelik ve delilik arasında sürekli bir kıyaslama durumu söz konusu kitap boyunca, bu kıyaslamalar sırasında ilahiyatçılardan tutun avukatlara, krallara, soylulara ve hatta filozoflara kadar herkesin içinde bulunduğu deliliği ince detaylarla örneklendiriyor ve gerçekten bu örneklerin bazıları o kadar çarpıcı ki okurken yaptığımız delilikler olmasaydı dünyanın çekilmez ve yaşanılmaz bir yer olacağını bazen tebessümle bazense acı içinde öğreniyoruz erasmus'tan.

''...insan ile azizler arasında yaşamla ilgili her konuda bir karşıtlık söz konusudur. biri diğerine hep deli gözüyle bakar ama bana göre bu adı asıl hak eden sıradan insan değil, azizlerdir.
aslında söz verdiğim gibi bunu size kanıtlayabilirsem konuyu daha iyi kavrayacak ve en yüce ödülün delilikten başka bir şey olmadığını anlayacaksınız. o halde her şeyden önce platon'un 'aşıkların deliliği mutlulukların en yücesidir' diye yazarken zihninde sadece böyle bir şeyi tasarladığını düşünün. çünkü amansızca seven artık kendi içinde yaşamaz, sevdiğinin içinde yaşar. kendinden uzaklaştıkça sevdiğine yaklaşır ve gitgide daha fazla haz almaya başlar. zihin bedenden ayrılmaya yoğunlaşınca kendi organlarını düzgün bir şekilde kullanmayınca, hiç şüphesiz delirdiğine kanaat getirilir. yoksa 'kendinde değil, kendine geldi, kendinde gibi' sıradan deyimlerin başka ne anlamı olabilir? dahası aşk mutlaklaştıkça, bu çılgınlık daha da büyüdükçe büyür ve çok daha mutlu bir hal alır...''