7 haziran 2016 istanbul vezneciler patlaması sonrasında orda burda özellikle facebookta amca - teyze ve bilimum akraba profilinde gördüğüm yazılı fotoğraflarda ilgimi fazlasıyla çekti de bir iki şey söylemek istedim...

öncelikle şundan bahsedeyim ama ; haber sitelerinde yazan "6 polis şehit olurken, 5 vatandaş hayatını kaybetti" cümlesi ne kadar ahmakça ne kadar terbiyesizce... şehit ne demek? çok da güvenmediğim tdk demiş ki "kutsal bir ülkü veya inanç uğruna ölen kimse"

o zaman polisle vatandaşın farkı nedir? aynı kaldırımda, aynı bombayla ölüyorsak, bizi ancak üniforma mı birbirimizden ayırır?
ölümde bile mertebe telaşında artık insanlar... ölümde bile ötekileştiriyoruz, bizi sizi onları, askeri polisi vatandaşı ayırıyoruz...

geleyim ikinci derdime; malum patlama ramazanda, mübarek kabul ettiğimiz günde oldu. belki insanların normalleşmiş tepkisinden daha fazla tepki vermesinin sebebi budur. şimdi her yerde fotoğraflar, yazılar bilmemneler dolanıyor;

"oruçluyken şehit oldunuz, cennet sofrasında yeriniz hazır" gibi gibi cümleler...
hayır bakış açısı olarak iyimser, evet kişisel ihtiyaç da bu ancak şu var: bunları yapa yapa normalleştirdiğimiz şeyleri daha da normal hale getiriyor ve benimsiyoruz. insanlar gururla paylaşıyor bunu. şehidimiz cennete gitti diye övünüyor.

cenneti cehennemi bilmem kim gider kim kalamaz, haddim değil; ama gerçek olan. cennete de gidecekse artık ölü onlar. bir bombanın hayatları almasını nasıl normal karşılıyorsunuz aklım almıyor!
bu kadar alışmayın, bu kadar kabullenmeyin bu kadar benimsemeyin ya...