yarım bir kadın olarak malum böyle bir tanımımızda var artık! anne olmak isteseydim hayallerim nelerdi.. ve nice bu uğurda göz yaşı döküp günlerini hastane köşelerinde geçiren kadınlar var.. en yakın dostlarımdan biri de bunlardan biridir.onların yarımlığı, kusurudur ne de olsa değil mi?

işte yukarıda bahsettiğim gibi anne olsaydım ben...

böyle bir listem vardı benim aslında yazılı olarak olmasa da.. yıllar yılı ne sigara ne de alkol tükettim, sağlıklı beslenmeye çalıştım, okudum araştırdım. sadece fizyolojik olarak değil; psikoloji, pediatri.. çocuğa dair ne varsa merakla takip etmişliğim vardır. çocuk için sadece bedenen hazırlıklı olmak ne de olsa yeterli değil biliyordum..


mesela ilk içimde hissettiğim andan itibaren sürekli sohbet etmeye söz verdim, ehh ben de geveze sayılırım ne de olsa. onu daha orada dinlemem, tepkilerini ölçmem gerekiyor; neyi sevip sevmediğini anlamam. sonra birlikte çılgınca müzik dinlemeyi hayal ettim, o küçük canavar da bana tekmelerle eşlik edecekti. anne biraz rock seviyor, hafif çatlak falan. arada sakin müziklerde uyumayı hayal ederdim birlikte..

en zoru evet doğum, canım çok tatlı ama candan tatlı bir şey daha var işte.. canımın canı ve en sağlıklısı önemli doğum içinde.bundan kaçınmazdım sanıyorum. sağlık olması için elimden geleni yapmakla birlikte asla katı kuralları olan bir anne olmak istemedim. zorla yemek yedirmek, zorla istemediği şeylere zorlamak.. bebek olması onun kişiliğinin olmadığı anlamına gelmez ne de olsa. ama uzaktan sevilmesini tercih ederdim. şap şup öpmelere, kucağa alıp sevmelere gelemiyorum ben.

yine gelişimi boyunca sahip olduğu yetenekleri keşfetmesi için elimden geleni yapardım, annesi gibi pek çok yeteneği olabilir. ben bilinçli bir anne olarak en azından artık nasıl yollar takip edeceğimi bilirim. mutlaka bir enstrüman çalmasını isterdim mesela ve sporda ilerlemesini. mutlaka ama mutlaka bol bol okumasını ister, o günleri canı gönülden sabırla beklerdim.. bu yüzden de uyumadan önce bolca okur, rüyalarını renklendirirdim.

erkek ya da kız çocuğu olsun fark etmez, haftada bir mutfak seanslarımız olurdu eminim. bol dağıtmalı, taşırmalı, kabartmalı. şahane tatlar keşfeder babaya sürprizler yapardık.

aklıma gelmeyen, unuttuğum, sayamadığım pek çok şey var aslında. yapılabileceklerin haddi, hududu yok ki..

işte bunlar artık hep hayal.. yarım akıllıların kadını yaftalayıp durduğu bir yarında, yarım bir kadın olarak yaşamıma devam etmek daha evla geliyor emin olun...