korkak aptalın tekiyim sözlük.

cesaretsizliğimi bir uçurumdan aşağı atmak istiyorum artık. kendime verdiğim telkinlerin haddi hesabı yok. diyorum; "verdiğin kararlar, senin kararın olacak, ama hiçbir karar vermeden öylece beklersen bu bir hiç. sen neden hep bir hiçliği tercih ediyorsun? doğru ya da yanlış, kararından pişman olma. yeter ki neyi istediğin belli olsun." ama olmuyor. korkuyorum.

kalbim acıyor. ailemin silikçe yetiştirdiği kalıplardan çıkamıyorum. "elalem ne der?" söylemini öyle kazımışım ki kafama. insanların tepkilerinden korkuyorum. ailelere ehliyet verilse keşke. ciddiyim. onların hatalarının cezasını yetişen çocukları vermese.

özgürce ve kendi kararlarını verme yetisine sahip şekilde büyüseler. özellikle de kız çocuğu yetiştirmekse söz konusu; tutsak ve etkisiz büyümesi geleneksel bir aile için işten bile değil.