(bkz: ırkçı değilim ama)

"milyarlarca yıl önce araplar, arap yarımadasının kadim, durgun denizlerinden sürünerek çıkıp, nefes nefese kalmış bir şekilde ülkelerinin bakir kıyılarına uzandıklarında… genç, parlak yerküre güneşinin ilk ışıkları o sabah üzerlerine vurduğunda, sanki evrimin güçleri oracıkta onlardan vazgeçmiş, sonra da tiksintiyle arkalarını dönüp uzaklaşarak çirkin ve talihsiz bir hata olarak gördükleri bu yaratıklarla daha fazla uğraşmamaya karar vermişti. araplar bir daha hiç evrim geçirmediler, hayatta kalmayı asla başaramamış olmaları gerekirdi.
bu yaratıklar hayatta kalmayı başarmış olmalarını kararlılıklarına ve şuursuz inatçılıklarına borçluydular. “ evrim mi?!” dediler kendi kendilerine, “ne gereği var?” ve daha büyük anatomik uygunsuzluklarını ev yapımı bombalarla düzeltebilecek noktaya gelene kadar doğanın onlara vermeyi reddettiği şey olmadan da yaşadılar."