bir feslegen edinmiştim, ismini de zagros koydum. uzun zaman geçirdik beraber, şarap içtik, sigara içtik, geceleri dışarı çıktık.

ansızın bir gün solmaya başladı. yahu suyunu düzgün veriyorum, güneş de çok olmasa da iyi görüyor, ne oluyor buna derken, romantik yanıma geldiyse demek bir tane de daha, dişil duruşlu, helin dedigim bir feslegen aldım. belki yanlızlıktır hastalıgı dedim. olmadı, üç günde kurudu. fakat asıl ilginç gelen, helin de onunla beraber aynı anda kurudu. şaşırmadım desem yalan olur.

vakit geçti, bir feslegen daha almak istedim. gittim çiçekçiye, dedim abi böyle böyle. götürdü feslegenlerin yanına, sinakkanadı/reyhan vs derken, köşede kalan bir tanesine gözüm ilişti. adam feslegenlerden birini kapı tutucu olarak kullanıyor. akranlarından daha irice görünen, üstelik yaprakları digerlerine nazaran inanılmaz narin bu arkadaşa içim ısındı. ismini bulmak çok kolay oldu. evet bildiniz, şu an penceremde, sivrisineklere karşı beni koruyan bu arkadaş hodor olarak evimizde yer etti.

yalnız kalan insanlara evlerinde en basitinden birer çiçek, yeşile gözlerinin degecegi bir bitki almalarını tavsiye ediyorum.