sevgili kardeşim, kadim ve daimi dostum, kaybettiğim ve bulduğum parçam, çocuklarımı emanet edecek kadar güvendiğim.
neden böylesin? neden bu kadar yaralısın? neden bekliyorsun? neden benden emin olamadın? sence taştan bir kalbim mi var?
sana kimselerin bilemeyeceği, donanımımla haberimin olmasına imkan dahi olmayan şeyler sundum. hala beklemeni anlamıyorum. bu gel demek değil. istersen gelirsin zaten. kimsenin kimseden beklentisi yok.
biz aramızdaki hava sütunlarına inat, ayrı kalsak da ayrı olmadığını bilenler değil miyiz? sence aşkı anlamış olabilir misin? sevgiyi? etrafında dönüp durduğumuz şeyin yine kendimiz olduğunu. seni yok ediyorum. beni yok etmeni diliyorum.
sanrılar. dört bir yanımızı sarmışlar. biz hayale aldanmayız değil mi? gerçekten aldanmaz mıyız? sanrı. zamanın ve mekanın üstünde ne var ki? hiçlik mi? sanmıyorum. hatta eminim.
aslında ne kadar güçlü gözüksen de, o kadar zayıfsın. neden güçlü gözükeyim?
ego. bırak allasen. egom için yaşamıyorum. yaşamak için aracım o benim. hadi daha hızlı git. onu da geç. bunu da. yol kenarına park ettim. yıldızları seyrediyorum. egomu boşver. ben onunla barış yaptım. çünkü biliyor ki, o nu var eden benim. o nu ayıran da benim. o nu ayırması için kullanan da. bu kadar. anlayacak kadar. bir avuç su. ölmeyecek ama savaştan takati de düşürmeyecek kadar. ölçü.
bu kadar şeyi inan bana bilmiyorum. kendiliğinden yazıyorum. sallamıyorum ama. hissettiklerimi yazıyorum. biliyorsun. yalan söylemekte son derece başarısızım.
mutlu olmanı dilerim. ağlamanı değil. beni her halinle onure ettin. biliyorum. her zaman yanımdaydın. egoist patronum bana fırça çekerken bile. sen onunla ilgilendikten sonraki yüz ifadesini ve nasıl korktuğunu görmeliydin. bunu gördüm. pek çok şeyi. merak etme. bana güven.