bundan 10 yıl önce kendime, o zamanki duygularımla çokta sayılmayacak sayfalar yazmıştım. aklıma gelince okumak istemiyorum. çünkü insan geçmişteki aklını beğenmezmiş. ne toyluk zamanları kaleme almışım öyle akıllara zarar daha ilerde çocuğuma falan okuturum diyordum. aman aman. nedense yok etmeye de kıyamadım.

şimdi sonra ki on yıl için öyle mektup yazmalıyım ki -yine aynı hüsrana uğrayacağım muhtemel- bugünkü duyguları yaşamayayım.

gri bir hayatın geçmişini hatırlamak için mektup mu yazdın?
ah adamım daha adam olmayı denemedin mi? kaybetmeye bu kadar mı heveslisin?
iyisi mi yak sigara, bırakmadıysan. bir kadeh daha kaldır, ölmediysen. yine de kaldıysa cesaretin ve bitmek bilmeyen sebepsiz ısrarcılığından vazgeçiyorsan, en azından deneyebiliyorsan; uyanmalısın artık zifiri siyah kumar rüyasından.