bu filmin bendeki yeri biraz farklı sanırım. evet mükemmel bir film değil diyenler olacaktır, çok basit bir hikaye diyenler de olacaktır (gerçi oyunculuklar mükemmeldi) ki bunları söylemek çok kolay. ancak bu film çok dürüst, çok yakın ve çok samimi. hikayeler çok çok farklı olsa da bu samimiyeti bir zamanlar anadolu'da - nuri bilge ceylan hissetmiştim. söylenemeyen çıkmazlar, duygusal boşalmalar, gilbert'ın hayatındaki o gözle görünmeyen ancak çelik kadar güçlü zincirler ve gencecik bir insanın üzerindeki sorumluluğun ağırlığı, hem de bu sorumluluğun oluşmasında hiçbir payı dahi yokken. gidememek, ağlayamamak, bağıramamak, güçlü kalmaya çalışmak ve hatta kendini kaptırarak sevememek bile...ve bütün bunlar olurken hayatının yavaş yavaş ellerinden kayıp gitmesi... o yüzden bu filmin yeri ayrıdır. hayatları, gelecekleri bir şekilde bir noktada kendi ellerinden alınan veya kendileri bu şekilde bir özveride bulunan insanlar yüzlerinde acı bir gülümsemeyle izlerler bu filmi.