4 gün sonra paris'e gidiyorum, gezme tozma kulağa hoş gelse de göz göre göre bilinmeze yolculuk da ayrı bir kaygı yaratıyor. sanırım her yolculuk öncesi çevremizden helallik isteyeceğiz. dünya'nın küçülmesi ulaşım ve haberleşmenin kolaylaşması, pisliğini de beraberinde getiriyor. gideyim bir huzur kasabasına deme şansımız azalıyor. düşünüyorum nereye yerleşilir nerede yaşanır diye. bulduğum cevap ısparta sütçüler ilçesi ile manisa demirci ilçesi. iki unutulmuş tepe. yol geçmez bir tuhaf yerleşimler. mücadeleyi insanoğlu yerine doğayla yaparsın, en azından hayata karşı duruşun olur. kalleşlik çünkü çok başka bir şey.