en çok bağıranın demokrasisinde herkesin sesini kesen bağırıştır. okumuşların gazabından korunulması gereken bir demokraside bağırmayı müzakere etmek zannedenlerin en yüksek desibelli icraatıdır. türk kilisesi olan ordunun çanını kırdıktan sonra cami ve belediye hoparlöründen yankılanan tek sestir. yarım ağızlı eleştirileri bile tek bir ağızdan bastıran seslerin demokrasi için tek yürek olduğunu zannetmek, kulaklarımıza yapılan tecavüzün cezasız kalmasına göz yummaktır. bireysel iradelerini milli irade içinde mayalayıp fırına veren, şiştikçe de şişip doymak bilmeyen tamahkarların kendi bireysel iradelerine sahip çıkanlara 'o elindekini yavaşça yere bırak' deme biçimidir. çakalların önlerine fırlatılan ete saldırma sesleri bunlar, bu ciyaklaşmalar. ben tek duydukları sesin karın gurultuları olduğunda başımıza geleceklerden endişe ediyorum, en savunmasız anlarında.