belki yazıp bitirdiğimde yollarım bu başlığın altına, belki de utanırım bu yazdıklarımdan. ne zaman aramızdaki buzları eritmeye başlasak, o zaman ekleniyordu her şeyin üzerine o bağırışların, karşı koyuşların. kendi doğruların, inançların yüzünden her zaman beni kısıtladın. baş kaldırmaya çalışırsam ekonomik baskıyla tehdit ettin. ama artık ben çok sıkıldım babacığım, artık ben bu sessiz kavgadan çok sıkıldım. kendi korkularını benim önüme ve daha beteri benim hayallerimin önüne bir engel olarak koymandan yoruldum.

lise bitsin, başka şehre gideyim rahatlarım diye düşünürken; üniversite bitsin, ekonomik olarak kendi ayaklarım üzerinde durayım diye bekler olduğumu fark ettim. bunu fark ettiğimde de direnmeye başladım. halbuki biraz yüzüme gülsen, bi'omzuma vurup "tamam oğlum, dediğin gibi olsun, ama şuna şuna dikkat et." desen, omzuma vurduğun için elin taş olmaz, yüzüme güldüğün için karizman çizilmez, bana tamam dedin diye "baba" sıfatın zedelenmez. oysa bunu pek yapmadın. hiç yapmadın. kırk yılda bir, bir şeyler yapmak isterdim ve bunu yapabilmek için zorla iznini aldığım zamanlarda bile yapacağım işi burnumdan getirmek için elinden geleni yaptın. aslında öyle büyük isteklerim de yoktu, dedim ya.

bütün bunları seninle konuşabilmeyi çok isterdim. ancak bana oğlun gibi değil de, yakasından yakaladığın o suçlulara davrandığın gibi davranacağını, bana bağıracağını bildiğimden hiçbir zaman buna cesaret edemedim. oysa bana dik durmayı öğretmen gerekirdi. bana öğrettiğin şey baskılara boyun eğmekten ötesine geçmedi. ne zaman sana baş kaldırmayı düşünsem korktum. ama ben de sıkıldım artık senin bu tavırlarından. bu yüzden canını sıkacak şeyler söylüyorumdur belki.

her neyse. belki bir gün bunu okursun -ki sanmıyorum, hayatın boyunca, böyle bir sözlük olduğundan haberin bile olmayacak muhtemelen-. eğer kıracaksa bu direniş baskılarını, kalbini kırıyor olmam umurumda değil, bunu bilmeni isterim. çünkü ben çok isterdim senden korkmadan seni sevmeyi. ama hiçbir zaman bunu yapamadım, yapamadık yani. yine de özür dilerim.

hiç "oğlum" demesen bile, oğlun.