kitabın orijinal adı olan atları vururlar, değil mi? kitaba çok daha uygun bir isimmiş, önce bunu belirteyim. benim için zaman kaybıydı kitap. çok kısa olduğundan bunu pek dert etmiyorum yine de.

ekonomik kriz sırasında amerika' da çaresiz kalmış insanların birazcık para ve yemek uğruna nasıl da sirk maymununa dönüşüp kendilerine yabancılaşmalarının hikayesi. belki de değildir de biraz havalı bir tanım yapmak isteyince zorlaya zorlaya bu çıkıyor işte; yabancılaşma. zaten yabancılaşmanın anlatılmadığı bir kitap görürsem dişimi kıracağım artık sanırım.

iki karakterimiz var, kadın ve adam. ikisi de parasız ve ikisi de sinemaya atılmanın derdinde. kitabın başında bu ikisinin yolları kesişiyor ve sonunda kazanan çiftin 1000 dolar alacağı bir dans yarışmasına katılıyorlar. o dönem çok popülermiş bu tarz yarışmalar, gerçi günümüzde de farklı formatlarda benzer yarışmalar var. yarışma boyunca çiftler hiç durmadan(belli aralıklarla verilen 10 dakikalık molalar hariç) dans edecekler ve en fazla dayanan çift ödülü kazanacak.

biz, adamın gözünden tanık oluyoruz olan bitene. kadın karakter ise yaşamaktan bezmiş, ölmeyi isteyen ama sık sık bunu yapacak cesarti olmadığından yakınan nevrotik bir manyak. bu ikisinin yarışma boyuna diğer çiftlerle, izleyicilerle, sunuculurla ve elbette hayatla olan ilişkilerini okuyoruz kitap boyunca. kitabın sonunda ne olacağı zaten başında gösteriliyor okuyucuya ve siz o sonun neden ve nasıl olduğunu okuyorsunuz aslında. fikir güzel, lakin kısa bir salinger ya da bukowski hikayesi olabilecek bir işi novella yapmak gereksiz yere uzatmış olayı. belki o dönemlerde yaşamış olsam, o yarışmaları görmüş olsam daha etkileyici bulabilirdim kitabı. şu haliyle hiç etkilenmedim. kitabın en sevdiğim yanı orijinal ismiydi; ''they shoot horses, don't they'' emin olmamakla birlikte kitabın son cümlesi de orijinal metinde budur diye düşünüyor ve umuyorum. atları da vururlar çok saçma bir cümle çünkü bu kitabın finali için.

bir de kitabı okurken bizim sahaf gördü, ''sakız çiğnemek gibi o kitabı okumak bir bok yok onda'' dedi. bitirince dükkana vereyim dedim, ''üzerine para versen almam, sepete koydum ben onu 2 tl' lik çöp kitapların arasında'' dedi. bizim verdiğimiz değer bu yani bu kitaba. bir ara elimdeki çöpleri çıkartırken bunu da eklerim arasına artık birilerine yollarız.